Dit is een erg moeilijke maar belangrijke fase binnen EDO die vaak onderschat wordt. Indien goed doorgrond kan dit proces bijdragen tot een bewuster denkproces, zelfevaluatie en groepsdynamiek. Dit zijn ingrediënten van het uiteindelijke doel van EDO, meer bepaald actief burgerschap.

Tijdens deze fase is het van belang terug te blikken op het doorlopen proces, hoe het systeem tot stand is gekomen, hoe je daar zelf tegenover staat in je eigen leven, wat er daar niet/ wel duurzaam aan is en hoe acties kunnen bijdragen tot een duurzamere houding. Een vorm van evaluatie die de invloed op een systeem aanschouwelijk maakt en de moeilijkheden die dit met zich meebrengt , …

Dit kan bestaan uit stilstaan bij een actie die leidt tot een duurzamer gedrag maar evengoed uit het reconstrueren van een dialoog met bv. de ouders die ervoor zorgt dat er kritischer wordt omgegaan met koopgedrag.

Daarnaast wordt er onderzocht welke de invloed is van de eigen houding op die van anderen (dialoog en samenwerking). Wat zijn je talenten? Waar ben je goed in? Hoe heb je anderen belemmerd of juist gemotiveerd?

Naast het terugblikken wordt er eveneens vooruit geblikt. Wat is het DNA van dit proces? Wat is a.h.w. 'het sjabloon' dat tot verandering en participatie kan leiden? Hoe kan je deze zaken eveneens op andere situaties toepassen? Aandacht wordt er gegeven aan het ‘leren leren’, alwaar meta- cognitieve doelstellingen aan gekoppeld kunnen worden met een generiek karakter (luisteren naar elkaar, anderen motiveren, begrijpen dat er verschillende mogelijkheden zijn, …).

Het oriënterende karakter van deze handelingen dient eveneens aan bod te komen. Niet zomaar een duurzaam resultaat bekomen maar in de eerste plaats stilstaan bij hoe deze situatie tot stand kan komen. Hoe kan je hier in de toekomst met anderen over in dialoog gaan? Hoe kan je los van individuele acties een gemeenschappelijk debat openen?