We vroegen vrijdag of onze respondenten de voorbije tijd iets ontroerends op school hadden meegemaakt en we gaven net als vorige week ook de kans om verhalen te delen.

Hier volgt een bloemlezing uit de vele reacties!

We beginnen met enkele anonieme verhalen:

Tijdens een presentatie krijgt een leerling een black-out. Ze was nochtans fantastisch aan het presenteren. Ze begint te huilen, krijgt steun van de klas, start waar ze gestopt was, zegt 'sorry dat ik een baby ben' en presenteert geweldig verder. Dat maakt mij zo gelukkig als leraar.

Al wandelend naar het lokaal zei een leerling van 5 tso vandaag: "Mevrouw, je bent mijn favoriete leerkracht. Ik vertrouw je heel hard. Dat is ook de reden waarom je de eerste was, na mijn beste vriendin, die mijn neuspiercing mocht zien."

Ik speelde met de lego met een meisje dat thuis nooit met haar ouders speelt.
Het was ontspannend en haar gezicht straalde.

Kleuter uit de derde kleuterklas verloor zijn muts op de weg naar school.
A: “Mijn papa ging die zoeken als ik op school”
JUF: “Oké, dat zullen we vanavond wel zien. Hopelijk kan papa de muts vinden op de straat!”
A: “ja hoor, mijn papa kan dat!”
Na de middagspeeltijd komt diezelfde kleuter
A: “juf, mijn papa heeft mijn muts al gevonden”
Vragend kijk ik hem aan:
JUF: “hoe weet jij dat zo zeker? Is papa de muts komen brengen dan?”
A: “Maar nee juf, hij heeft gewoon naar mijn hartje gebeld om dat te zeggen”

Onze directeur deed (noodgedwongen online) één van zijn laatste personeelsvergadering voor zijn pensioen en las op het einde een tekst voor als ode aan onze school en aan de leerkrachten. Zijn stem brak een paar keer. Zo ontroerend. Maar ook hartverscheurend dat hij op deze manier in deze helse omstandigheden afscheid van zijn geliefde school moet nemen.

Een jarige trakteerde Chokotoffs en iemand vond het gouden streepje op de wikkel. De hele klas ging er helemaal in op, blij voor de vinder.
Diezelfde avond vond iemand anders ook nog een gouden streepje.
Ik heb een geluksklas!

Tinne kreeg de volgende mail van haar klas:

Dag mevrouw * * *
Ik wou gewoon namens heel de klas zeggen tegen u dat we het allemaal enorm appreciëren en respecteren wat u voor ons doet!! Het is fijn om te zien dat u ons oprecht wilt helpen en dat u zoveel met ons bezig bent. Tijdens corona maakt u er echt het beste van en dat geeft ons ook motivatie om door te gaan! U laat ons op ons gemak voelen door altijd klaar te staan voor onze vragen en uitleg te geven ook al is het het al 3 keer gezegd :)  MERCI!!

Met vriendelijke groeten
* * *

An vertelde ons dit verhaal:

Ik heb sinds de week voor de kerstvakantie een AN’er mogen verwelkomen in mijn 6de leerjaar. De kinderen hadden hem tijdens een middagpauze een zinnetje geleerd... Ik wist niet goed wat te verwachten, maar hij - en de anderen - vonden het klaarblijkelijk spannend.
“Juf...”, begon hij. “Juf An is de beste juf.” (Lees met Italiaans accent.)
Prachtig, die leerlingen van me! De tranen stonden in mijn ogen!

Ine schreef ons:

Eén van mijn leerlingen was al een tijdje gedemotiveerd. Na een gesprek over zijn interesses gaf ik hem een andere opdracht waarbij hij dezelfde doelen oefent maar over een thema dat hem interesseerde. Ik kreeg een mailtje van de mama om me te bedanken. Het had haar zoon weer aan het werk gekregen.

En een belangrijke om mee te eindigen van Nele:

Leerlingen moeten de stoelen op de tafels plaatsen zodat de poetsvrouw dat niet hoeft te doen. 1 leerling zegt ik doe dat met veel plezier... Want ik heb respect voor de poetsvrouw hier.

Voor iedereen een fijne week!

Sofie, Geert en Pedro