Multidisciplinaire aanpak
Bij de multidisciplinaire aanpak van vakkenintegratie worden er doelgericht en structureel afspraken gemaakt tussen de vakken (Jacobs, 1989). Bijvoorbeeld: jaar-plannen worden op elkaar afgestemd zodat inhouden bewust uitgeleend kunnen worden, of er wordt een themaweek ingericht waarbij elk vak een herkenbare, aanvullende inbreng heeft. Ook de term complementaire aanpak wordt om die reden gebruikt (Jacobs, 1989). Er vindt evenwel nog geen vakoverschrijdende synthese of opbouw van nieuwe kennis plaats. Vakspecifieke doelen blijven het uitgangspunt; de vakken blijven afzonderlijk bestaan (Boxtel et al., 2009). Hierdoor blijven de voordelen genoemd bij ‘over het muurtje’ nog steeds van toepassing, met daarbovenop een betere uitwisseling van inhouden, omdat er nu wel afgestemd wordt.
Deze afstemming kan echter maar gebeuren indien de vakleerplannen min of meer op elkaar ingesteld zijn of indien ze onderlinge verwijzingen bevatten. Er is hier dus een belangrijke rol weggelegd voor eindtermenauteurs en leerplanmakers. In de meest recente leerplannen van Katholiek Onderwijs Vlaanderen worden zo bijvoorbeeld linken gelegd naar andere vakken.
Deze aanpak vraagt ook al meer van de leraren van de te integreren vakken – overleg is nu eenmaal nodig. Het schoolbestuur kan dit faciliteren door een gezamenlijk vrij lesuur te roosteren en door vakdoelen en -inhouden in een draaitabel samen te brengen, zodat vlot gezocht kan worden naar mogelijkheden voor het uitlenen van inhouden.